დევიდ ლინჩის ძალიან პირადი მონოლოგი: იდეალურ ბავშვობაზე, მშფოთვარე სტუდენტობასა და საკუთარი თავის ძიებაზე ხელოვნებაში. იგი აღწერს სურათებს რომლებიც ისე იშლება, როგორც კადრები მის