5.7აღწერა
ტრაგიკომედია რეჟისორ ჯორჯ რატლიფის ხსნის ბულვარის ეკრანებზე 2011 წელს გამოჩნდა. მისმა შემქმნელმა თავად დაწერა სცენარი და დაამონტაჟა სურათი. ის ძალიან ღრმა და ამაღელვებელი აღმოჩნდა, მასში შედიოდა ირონიის ელემენტები და ანტირელიგიური და მწვავე სოციალური სატირაც კი. ფილმი „ხსნის ბულვარი“ ავლენს ჩვეულებრივი ეკლესიის მწყემსის საშინელ არსს, რომელიც უფლის ერთგულების ნიღბის მიღმა იმალება ამაყ, ზოგჯერ სასტიკ და თვალთმაქცურ ნიღაბს.
სურათის სიუჟეტის მიხედვით, უბრალო მრევლი კარლი (გრეგ კინეარი) ხდება შემთხვევითი მოწმე პასტორის, სახელად დენ დეის (პირს ბოსნანი) არაკეთილსინდისიერი საქციელისა. ამ მომენტიდან კარლის ცხოვრების ჩვეულებრივი მიმდინარეობა მკვეთრად იცვლება. ამასთან, სურათზე ნაჩვენებია ორი განსხვავებული მსოფლმხედველობის მარადიული ბრძოლა: რელიგიური და ათეისტური, მეცნიერული. მეორის წარმომადგენელი არის პროფესორი პოლ ბლეილოკი (ედ ჰარისი), რომელიც სასტიკი ფანატიკოს დენ დეის ერთ-ერთი მსხვერპლი ხდება. ფილმის „ხსნის ბულვარის“ ყურება ასევე ძალიან საინტერესოა, რადგან ის გვიჩვენებს ისეთ ფენომენს, როგორიცაა ამერიკული საეკლესიო თემები, რომლებიც საბოლოოდ ბიზნეს კორპორაციები გახდებიან. მათ მოაქვთ ზღაპრული შემოსავალი და აქვთ მნიშვნელოვანი საზოგადოებრივი გავლენა. და ყველაფრის ცენტრში არის ქარიზმატული პასტორი, რომელსაც აქვს შესანიშნავი ორატორული უნარები და თავისი იდეის მტკიცე, ზოგჯერ ფანატიკური რწმენა.
სურათის სახელი ერთგვარი სიმბოლოა. ეკლესია უფრო მეტი ხდება, ვიდრე უბრალოდ ადგილი, სადაც ადამიანი უახლოვდება უფალს. ის ხდება მთლიანი ბულვარი განვითარებული ინფრასტრუქტურით, რომელიც გვთავაზობს ხსნის გზას ფულადი შემოწირულობებისთვის და ასპროცენტიანი რწმენა არა იმდენად ღმერთის, როგორც მწყემსის. მიუხედავად იმისა, რომ ფირზე საუბარია რეალურ მოვლენებზე, ის სავსეა მეტაფორებითა და სიმბოლოებით. მათ შექმნაში წვლილი მიუძღვის ნიჭიერმა კინემატოგრაფისტმა ტიმ ორმაც, რომელმაც არა მხოლოდ დინამიურად და ნათლად გადაიღო საჭირო კადრები, არამედ ყურადღება გაამახვილა საჭირო დეტალებზე.
სკეპტიკოსებისთვისაც და მორწმუნეებისთვისაც საინტერესო იქნება კარგი ხარისხის ხსნის ბულვარის ონლაინ ყურება, თუნდაც იმიტომ, რომ სურათი საუბრობს ეკლესიის, როგორც სოციალური ინსტიტუტის ნაკლოვანებებზე, მაგრამ არ ამცირებს რწმენას, როგორც ფენომენს.
